'Nu is deze mystieker van ons heengegaan'. Hommage Willigis JAGER
Nu is deze mystieker van ons heengegaan' (Deutsche Version unten) Klik hier of kijk via https://www.youtube.com/watch?v=82kjNNE-v34
Toen ik vorige maand het overlijden vernam van Willigis Jäger, kwamen vele herinneringen naar boven van de meditatie, de zen die ik leerde kennen in de Abdij Maria Toevlucht in Zundert onder leiding van de toenmalige abt, Jeroen Witkam samen met monnik en zenmeesterJef Boeckmans. Deze laatste bracht mij in contact met Willigis Jäger die ik in Würtzburg kon interviewen voor de eerste Estafette-reeks van KRO, Nederland en Braambos, België. Het werd een ontmoeting die mij zal bijblijven, het was een periode in mijn leven die mee werd vormgegeven door deze man…
De wijsheid van deze man, de waardigheid waarmee hij kritiek doorstond en bovenal zijn gedrevenheid om aan de vele godszoekers die naar hem toe kwamen, inzicht te bieden, sierden hem. Enkele uitspraken van hem die mij nabij zijn gebleven:
'Zen zelf geeft je niets, de zenmeester probeert enkel bij zijn leerlingen dezelfde ervaring te wekken die hij kent.'
'Religie biedt mensen beelden aan van God die te vergelijken zijn met vensters. Ze laten het licht erachter zien, maar het licht zélf zijn ze niet. Iedere religie heeft zijn eigen venster en probeert op die manier iets mee te delen over het licht dat achter deze vensters schijnt.’
'De eucharistie is voor mij een viering van de hele werkelijkheid die de eenheid van God en mens, van God en Schepping omvat. In brood en wijn is een goddelijke dimensie aanwezig, maar niet alleen daar! Ze is altijd aanwezig...'
'Sacramenten zijn rituelen die wij, mensen nodig hebben om datgene wat we ervaren ook tot uitdrukking te brengen en te vieren'.
Jäger eindigde ons gesprek met zijn geliefde Meister Eckhart:
'Het verheugt mij als u deze preek begrijpt, maar als er niemand was geweest, dan had ik toch deze preek gehouden, desnoods voor het offerblok'.
Jäger was er namelijk van overtuigd dat hij, hoe dan ook zijn inzichten moest meedelen.
Willigis Jäger werd als kind aangesproken door de sfeer van stilte, van energie, die in de kerk heerste waar hij met zijn moeder naar toe ging. Hij herinnert zich de geur van wierook, de vele kaarsen rond het altaar waar een prachtige monstrans met een hostie stond. 'Ik begreep het niet als kind maar vanaf dat moment voelde ik dat achter al het vluchtige en oppervlakkige, er méér moest zijn.' Die ervaring leidde hem ertoe om benedictijnenmonnik te worden van de abdij Munsterschwarzach . Hij kreeg toestemming om zes jaar in een boeddhistische tempel zen te beoefenen. Hij werd zenleraar in de Sanbo Kyodan traditie, stichtte een eigen contemplatieve school in het voormalige Würzburger internaat van de abdij, het Haus St. Benedikt, waar hij oost en west verenigde en kreeg zowel kritiek als lof hiervoor.
Toen Jäger op 20 maart 2020 overleed, titelde de Süddeutsche Zeitung ' De christelijke zen meester is overleden'. Hij werd 95 jaar en werd begraven op het kerkhof van de abdij. Meer over dit afscheid: https://www.benediktushof-holzkirchen.de/willigis-jaeger/
(Interview opgenomen in 'Pelgrim in het leven. Estafette-gesprekken'. (Lucette Verboven)
'Jetzt hat uns dieser Mystiker verlassen' (Süddeutsche Zeitung)
Als ich letzten Monat vom Tod von Willigis Jäger hörte, tauchten viele Erinnerungen an die Meditation auf, das Zen, das ich in der Abtei Maria Toevlucht in Zundert kennengelernt hatte, angeführt vom damaligen Abt Jeroen Witkam, zusammen mit Mönch und Zen-Meister Jef Boeckmans. Letzteres brachte mich mit Willigis Jäger in Kontakt, den ich in Würtzburg für KRO, Niederlande, und Braambos, Belgien, interviewen konnte.
Es war ein Treffen, das bei mir bleiben wird, eine wichtige Zeitmeines Lebens.
Die Weisheit dieses Mannes, die Würde, mit der er die Kritik ertrug und vor allem sein Bestreben, den vielen Suchenden Gottes, die zu ihm kamen, Einsicht zu gewähren. Einige Aussagen von ihm, die mir nahe geblieben sind:
"Zen selbst gibt dir nichts, der Zen-Meister versucht nur, seinen Schülern die gleiche Erfahrung zu geben, die er kennt."
‘Religion bietet Menschen Bilder von Gott, die wie Fenster sind. Sie zeigen das Licht dahinter, aber sie sind nicht das Licht selbst. Jede Religion hat ihr eigenes Fenster und versucht, etwas über das Licht zu kommunizieren, das hinter diesen Fenstern scheint.’
"Für mich ist die Eucharistie eine Feier der gesamten Realität, die die Einheit von Gott und Mensch, von Gott und Schöpfung umfasst. Brot und Wein haben eine göttliche Dimension, aber nicht nur dort! Sie ist immer anwesend ... '
"Sakramente sind Rituale, die wir Menschen brauchen, um auszudrücken und zu feiern, was wir erleben."
Jäger schloss unser Gespräch mit seinem geliebten Meister Eckhart ab:
"Ich freue mich, wenn Sie diese Predigt verstehen, aber wenn es niemanden gegeben hätte, hätte ich diese Predigt trotzdem gehalten, sogar vor dem Opferblock."
Jäger war überzeugt, dass er seine Erkenntnisse trotzdem teilen musste.
Willigis Jäger wurde als Kind von der Atmosphäre der Stille, der Energie angesprochen, die in der Kirche herrschte, in die er mit seiner Mutter ging. Er erinnert sich an den Geruch von Weihrauch, die vielen Kerzen um den Altar, auf denen eine wunderschöne Monstranz mit einem Wirt stand. "Ich habe es als Kind nicht verstanden, aber von diesem Moment an hatte ich das Gefühl, dass hinter all dem Flüchtigen und Oberflächlichen mehr stecken musste."
Diese Erfahrung führte ihn zum ... Benediktinermönch der Abtei Münsterschwarzach. Er durfte sechs Jahre lang Zen in einem buddhistischen Tempel praktizieren. Er wurde Zen-Lehrer in der Tradition von Sanbo Kyodan, gründete seine eigene kontemplative Schule im ehemaligen Würzburger Internat der Abtei, dem Haus St. Benedikt, wo er Ost und West vereinte und dafür sowohl Kritik als auch Lob erhielt.
Als Jäger am 20. März 2020 starb, wurde die Süddeutsche Zeitung betitelt "Der christliche Zen-Meister ist gestorben." Er war 95 Jahre alt und wurde auf dem Friedhof der Abtei beigesetzt. Mehr zum Abschied: https://www.benediktushof-holzkirchen.de/willigis-jaeger/
(Interview in "Pelgrim in het leven. Estafette-gesprekken. (Lucette Verboven)