Anselm GRUN 'Innerlijke Orde'

INNERLIJKE ORDE

Interview via https://www.youtube.com/watch?v=jy891C2ocMw&t=7s

Anselm Grün ‘opent elke dag de hemel boven de mensen met een gebaar’ als hij opstaat rond vijf uur ’s ochtends. Deze monnik uit de abdij van Münsterschwarzach wordt veel gevraagd als spirituele leider. Hij spreekt over de noodzaak van innerlijke orde en het belang van rituelen, al in de kindertijd. Tegelijkertijd erkent hij dat vele rituelen uitgehold zijn, maar hij wijst naar remedies. Symbolen kunnen betekenis geven om dingen achter je te laten. Zo wijst hij naar een cursus in de abdij waarbij het uitspreken van de zin ‘Ik vergeet wat achter me ligt en reik naar wat voor me ligt’ samen met het uitvoeren van een bepaalde handeling bevrijdend kan werken.

‘Ik voel niet dat God bestaat’, klagen mensen vaak. Grün geeft de volgende raad: ‘Luister naar Gods stem in jezelf, wat wil God me zeggen?’ Hij vervolgt: God spreekt tot je in je gedachten, gevoelens, passies, in je dromen en door je lichaam. ‘Het licht van God’ is moeilijk te verdragen als je niet gelouterd bent, is eveneens een uitspraak die tot nadenken stemt. En nog eens: ‘Rituelen herinneren ons eraan dat God bestaat’.

 ‘Als alles fout loopt, op je werk of in je relaties, ga dan na wat er innerlijk niet klopt’, is een van zijn adviezen. Ook eenzaamheid, zoektocht naar geborgenheid, verslaving en een gevangen zitten in een ‘lege’ wereld zijn de noodkreten van mensen die naar hem toe komen. Waarom wordt er naar hem geluisterd? Zeker maken de inzichten van Carl Gustav Jung en de oosterse religies deel uit van zijn antwoorden. Zijn meer dan 200 boeken, waarin hij een frappant verband legt tussen oosterse tradities en oude monastieke tradities zonder het moderne leven uit het oog te verliezen, raken de mensen. Misschien omdat deze inzichten tegen de huidige tijdsgeest ingaan maar beantwoorden aan een diep verlangen dat in ieder mens zit.

Ook zijn visie op sterven, overgave en overgang, euthanasie en loslaten wijzen naar een diepte die verder gaat dan het huidige maatschappelijk debat hierover. De fasen van het afscheid nemen als de dood zich aandient, is iets om ‘door te gaan’ en niet om te ontvluchten. De dood is iets geheimzinnigs, het is een geheim dat niet te manipuleren valt. Vele aanwezigen bij een sterfbed spreken vaak over ‘het oplichten’ van iets op het moment dat de stervende zich overgeeft. Grün noemt het stervensproces een loutering. Hij verwijst andermaal naar Carl Gustav Jung en naar een Indische leraar over de betekenis van het lijden en over reïncarnatie en verrijzenis.

Te hoog gestemde idealen houden het gevaar in dat het geestelijk leven frustrerend is, vermoeiend en leeg wordt. Vluchten ligt dan voor de hand, in lawaai bijvoorbeeld. We herkennen dit in onze onrust, want wat we eigenlijk zoeken is ‘inwijding’. Grün verwijst naar een uitspraak van Heidegger: ‘Mooie muziek voert ons naar geborgenheid’.

Dit is DEEL 2 van het uitgebreid antwoord van Grün in het interview met Lucette Verboven via https://www.youtube.com/watch?v=jy891C2ocMw&t=7s